Ημέρα του Αγίου Βαλεντίνου. Για πολλούς, είναι μια μέρα με τα παραδοσιακά τριαντάφυλλα και τα γεμάτα κόσμο εστιατόρια.
Εκείνη τη φορά όμως, αποφασίσαμε να ξεφύγουμε από τα προβλέψιμα και να ανακαλύψουμε ξανά τη μαγική σπίθα που μας έφερε αρχικά μαζί. Το μυστικό συστατικό; Απόδραση.
Με μια γρήγορη αποχαιρετιστήρια αγκαλιά στα παιδιά, που τα είχαμε εμπιστευτεί στα στοργικά (και πάντα πρόθυμα) χέρια των παππούδων και των γιαγιάδων τους, ετοιμάσαμε το αυτοκίνητο και ξεκινήσαμε για έναν προορισμό βουτηγμένο στα δέντρα και την ηρεμία: μια απομονωμένη ξύλινη καμπίνα, κρυμμένη βαθιά μέσα στο δάσος.
Ο αέρας έμοιαζε μονομιάς διαφορετικός. Πιο καθαρός, πιο δροσερός, να σφύζει από μια ήρεμη προσμονή. Αφήνοντας πίσω τις υποχρεώσεις και τις ευθύνες της καθημερινότητας, μπήκαμε σε έναν κόσμο όπου το μόνο πρόγραμμα ήταν η επικοινωνία.
Η ίδια η καλύβα ήταν ένα καταφύγιο ρουστίκ γοητείας. Ζεστή, φιλόξενη και εκπληκτικά πολυτελής. Ένα τζάκι που κροτάλιζε μας υποδέχτηκε κατά την άφιξη, ρίχνοντας χορευτικές σκιές στο άνετο εσωτερικό. Και σύντομα, το σκηνικό ήταν έτοιμο για μια αξέχαστη ημέρα του Αγίου Βαλεντίνου.
Αφεθήκαμε σε όλα τα κλασικά ρομαντικά κόλπα, αλλά με μια ανανεωμένη αίσθηση. Οι φυσαλίδες σαμπάνιας γαργαλούσαν τις μύτες μας, οι φράουλες έσταζαν από γλυκύτητα και οι πλούσιες σοκολάτες έλιωναν στη γλώσσα μας. Χαμηλή μουσική γέμιζε τον χώρο, πλέκοντας ένα ηχητικό μοτίβο που ενίσχυε την ιδιαιτερότητα της στιγμής.
Αλλά η πραγματική μαγεία βρισκόταν πέρα από τα υλικά στοιχεία. Βρισκόταν στα κλεμμένα βλέμματα, στο κοινό γέλιο και στις ήσυχες στιγμές που περνούσαμε απλά κρατώντας ο ένας τον άλλον κοντά του. Απομακρυνόμενοι από τους περισπασμούς της σύγχρονης ζωής, ανακαλύψαμε ξανά την απλή χαρά του να είμαστε παρόντες ο ένας με τον άλλον.
Και, ας είμαστε ειλικρινείς, τις καλύτερες στιγμές – και το καλύτερο… σεξ ever! – ήταν άμεσο αποτέλεσμα αυτής της νεοαποκτηθείσας ελευθερίας και επανασύνδεσης. Η απουσία ρουτίνας μας επέτρεψε να εξερευνήσουμε τις επιθυμίες μας με μια παιχνιδιάρικη διάθεση και ένα πάθος που σιγόβραζε κάτω από την επιφάνεια.
Η ημέρα του Αγίου Βαλεντίνου ήταν κάτι περισσότερο από μια ρομαντική απόδραση – ήταν μια επένδυση στη σχέση μας. Ήταν μια ευκαιρία να επαναφορτιστούμε, να έρθουμε σε επαφή και να αναζωπυρώσουμε τις σπίθες που κρατούν την αγάπη μας φωτεινή. Ήταν μια βεβαίωση για τη δύναμη της απόδρασης και τη σημασία του να δίνουμε προτεραιότητα ο ένας στον άλλον, έστω και για λίγες μόνο πολύτιμες ημέρες.
Επιστρέψαμε στο σπίτι ανανεωμένοι, αναζωογονημένοι και έτοιμοι να αγκαλιάσουμε τις προκλήσεις και τις χαρές της καθημερινής ζωής, γνωρίζοντας ότι η σπίθα που ξανανάψαμε σε εκείνη τη ζεστή καλύβα στο δάσος θα συνεχίσει να φωτίζει το ταξίδι μας μαζί. Και ήδη, σχεδιάζουμε την επόμενη απόδρασή μας. Η αγάπη, όπως μια φλόγα που τρεμοπαίζει, πρέπει να φροντίζεται, να καλλιεργείται και περιστασιακά να βγαίνει στο δάσος για λίγο επιπλέον αέρα.
Κείμενο: Κανελλίδου Μίνα
Ο πλανήτης δεν κάνει τίποτα άλλο από το να μας στηρίζει και εμείς διαπράττουμε συνεχώς εγκλήματα κατά της φύσης.
— Δάφνη Ζουνίγκα
