Οι άνθρωποι, ως όντα που δημιουργούν, προάγουν και αναπτύσσουν τη κοινωνία στην οποία ανήκουν, έχουν στη φύση τους ανάγκες και επιλογές. Πράγματα, καταστάσεις και συναισθήματα που χρειάζονται για να νιώθουν ολοκληρωμένοι. Όμως, αναπτύξαμε τόσο πολύ το είδος του homo sapiens, που τελικώς δίνουμε αξία στις επιλογές και τις ανάγκες μας, μια αξία παραμορφωμένη, διαφορετική από άλλοτε.
Οι επιλογές μας πλέον, εστιάζονται στην ανάπτυξη ενός κοινωνικού χαρακτήρα, που να εκθειάζει το άτομο, όχι απαραίτητα ως εαυτό, αλλά κυρίως ως εικόνα που εξαρτάται, ανεβαίνει ή κατεβαίνει στη βαθμίδα, ανάλογα με τις πράξεις του. Συγκριτικά με αρχαίες κοινωνίες, η νοημοσύνη, η καλοσύνη και η υποστήριξη των ιδεών, δεν έχουν πια θέση στις νέες. Αντί αυτών, η νοημοσύνη έδωσε τη θέση της στα «μέσα», η καλοσύνη αντικαταστάθηκε από το κύρος και οι ιδέες για λίγους μόνο δεν είναι μάζες με συμφέροντα, αλλά όνειρα και πιστεύω.
Οι ανάγκες μας από την άλλη εξελίχθηκαν από την ανάγκη για επιβίωση και σχηματισμό κοινωνιών, από την ανάγκη για τροφή και στέγη, στην ανάγκη απόκτησης όλο και περισσότερων πραγμάτων, υλικών και μη. Η ανάγκη μας πλέον σχετίζεται με την ικανοποίηση του λαίμαργου Εγώ μας και την αξιοπερίεργη θέληση να είμαστε στη κορυφή της κοινωνικής θέσης. Και για να το πετύχουμε αυτό, χρειαζόμαστε όλο και περισσότερα, αφήνοντας στην άκρη την άλλη έννοια της αξίας, αυτή της ανθρωπιάς.
Οι κοινωνίες όμως κάνουν το κύκλο τους. Καθώς μειώνονται οι ικανότητες μας να αποκτούμε όσα θέλουμε, αυξάνεται η όραση μας προς τη πραγματικότητα, προς τη λεπτομέρεια του τώρα. Βλέπουμε πως η αξία βρίσκεται σε καθημερινά πράγματα, σε κοντινούς ανθρώπους και σε στιγμές που μας θυμίζουν την αληθινή έννοια του είδους μας, την Ανθρώπινη. Πλέον απολαμβάνουμε να μοιραζόμαστε στιγμές, από το να προσπαθούμε να δημιουργήσουμε τη μια και μοναδική που θα κεντρίσει το ενδιαφέρον. Πλέον αρκούμαστε να απολαύσουμε μια βόλτα στον ήλιο, από το να αναζητήσουμε τον καλύτερο ήλιο στον κόσμο.
Γιατί άραγε να συνέβη αυτό; Ίσως γιατί στερούμαστε κάτι πολύ σημαντικό για τον άνθρωπο. Το δικαίωμα της επιλογής που έχει γίνει πια αισθητό στη πλειονότητα της κοινωνίας όπου ζούμε. Ο άνθρωπος χρειάζεται επιλογές για να νιώθει χρήσιμος και ικανός. Έχει την ανάγκη να δημιουργεί και να προωθεί τις ιδέες και τα θέλω του. Έχει την ανάγκη να κάνει πράξεις που δείχνουν για εκείνον ότι είναι άξιος, ότι καταφέρνει να έχει τη ζωή που θέλει και ακόμα και αν δεν την έχει, ξέρει ότι προσπαθεί για αυτή. Και ακόμη περισσότερο, για τους ανθρώπους εκείνους που προάγουν την ανθρώπινη εικόνα της κοινωνίας και τη βοηθούν να δείξει το ψυχικό της πρόσωπο, η έλλειψη επιλογών οδηγεί στο «θάνατο» όλων αυτών που χρειάζονται και βοηθούνται από αυτή την εικόνα..
Εμείς, οι άνθρωποι, τα ανώτερα νοητικά όντα του πλανήτη, καταφέραμε να πείσουμε τους εαυτούς μας πώς ότι χρειαζόμαστε βρίσκεται σε μέρη όπου μπορούμε να φτάσουμε. Και πιστέψαμε πώς μπορούμε να φτάσουμε οπουδήποτε. Αφήσαμε όμως την ανόητη λογική μας μόνο σε αυτό το επίπεδο και απορρίψαμε τα μέρη εκείνα που έχουν άυλη υπόσταση, εκείνα που στην ουσία χρειαζόμαστε περισσότερο και έχουμε απομακρυνθεί τόσο πολύ από αυτά, που η εύρεση τους έχει γίνει πλέον παιχνίδι κρυμμένου θησαυρού.
Katerina Grammenou, Social Scientist
Educator – Life Coach
grammenoukatia@hotmail.com
